Kapłańska

Powołanie i misja kapłanów we Wspólnocie ------------------------------

Moderator we Wspólnocie pełni rolę duchowego ojca i uobecnia samego Chrystusa, jako kapłan działa w zastępstwie Chrystusa i z polecenia Kościoła (in persona Christi et in persona Ecclesiae). Stąd w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem i Kościołem nie powinien niczego nauczać ani postanawiać, co było by sprzeczne z przykazaniami Bożymi i nauką Kościoła, a także ze Statutem Wspólnoty.

Powinien również dbać o Wspólnotę, aby była posłuszna Bogu i Kościołowi, a razie potrzeby powinien napomnieć i wezwać do nawrócenia. W razie odmowy i braku poprawy może podjąć decyzję o usunięciu ze Wspólnoty nieposłusznego członka. Powinien sam dawać dobry przykład i bardziej pouczać czynami niż słowami. Oprócz innych form modlitwy za Wspólnotę ma obowiązek raz w miesiącu sprawować Eucharystię w intencji członków i kandydatów Wspólnoty z prośbą o uświęcenie życia i owocność dzieł Wspólnoty.

Nie powinien nikogo faworyzować, ani wyróżniać, ale wszystkich miłować i zapalać w nich zapał świętości i ewangelizacji, a w razie potrzeby zganić czy upomnieć bez względu na osoby. Swoim przykładem winien zachęcać też rodziców w rodzinach Wspólnoty, aby podobnie postępowali ze swoimi dziećmi, dobrym życiem zachęcając ich do świętości i wychowując w karności i duchu ewangelicznego wyrzeczenia i ascezy. Rodziców i wychowawców zbyt pobłażliwych niech napomina wskazując wąską drogę krzyża naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Główny obowiązek spoczywający na kapłanach Wspólnoty polega na kierowaniu duszami mu powierzonymi odpowiednio do predyspozycji, powołania i indywidualności członków i kandydatów Wspólnoty, którzy mają prawo do właściwego kierownictwa duchowego. Kierownictwo to nie jest sterowaniem i manipulowaniem osobą według własnych poglądów czy zamiarów, ani szukaniem sposobu przypodobania się proszącym o pomoc, ale uczciwym towarzyszeniem duchowym tym, którzy poddają się kierownictwu Ducha Świętego i potrzebują pomocy, aby rozpoznać poruszenia łaski, Boże natchnienia, rozeznać powołanie i drogi Boże w swym życiu.

O ile Wspólnota ma więcej kapłanów, winni oni żyć w szczególnej przyjaźni ze sobą, by umieli jednomyślnie współpracować w posłudze Wspólnocie. Niech starają się o taką jedność i zgodę, która będzie znakiem i świadectwem dla osób żyjących w małżeństwie. Wobec nowych kapłanów winni być otwarci i pełni miłości.

Do roli kapłanów we Wspólnocie należy rozeznawanie woli Bożej, charyzmatów i Bożego prowadzenia Wspólnoty i poszczególnych członków. Kapłani mają starać się wraz z powierzonymi im wiernymi najpierw szukać Królestwa Bożego i Bożych planów. Trzeba, aby do tego przygotowywali się przez ciągłe studium Pisma św. i duchowości, szczególnie doktorów Kościoła w tej dziedzinie takich, jak św. Teresa od Jezusa i św. Jan od Krzyża, a także przez życie modlitwy i osobistą zażyłość z naszym Panem.

Mają nie poprzestawać na szukaniu światła tylko w zdobywanej wiedzy, ale też w Bożych natchnieniach korzystając z charyzmatu święceń i innych charyzmatów, którymi Bóg ich obdarza.

Kapłani winni pamiętać, że najbardziej przyczyniają się do uświęcenia innych, gdy sami wzrastają w świętości i ze swego kapłańskiego życia składają Bogu ofiarę miłą, zjednoczoną z jedyną ofiarą Jezusa Chrystusa.

Szczególnym wzorem i patronem kapłanów we Wspólnocie jest św. Józef. Będąc człowiekiem sprawiedliwym, nie chciał zniesławienia Maryi, która poczęła z Ducha Świętego. Po pouczeniu przez Boga nie boi się wziąć do siebie Matki i Jej Dziecięcia, które zbawi lud. W sytuacji zagrożenia ze strony Heroda ochrania Dziecię i prowadzi na bezpieczne miejsce. Podobna postawa powinna cechować kapłanów Wspólnoty, którzy mają być najpierw ludźmi sprawiedliwymi, którzy będą szukać sprawiedliwości i woli Bożej, a nie swych interesów i bezpieczeństwa dla siebie. Mają dbać o to, aby Wspólnota nie była zniesławiona, a jednak mają odważnie słuchać Boga i rozpoznawać dzieła, które są z Ducha Świętego, i nie bać się ich podejmować, nawet gdyby zdawały się po ludzku szaleństwem. Podejmowanie inspiracji Ducha Świętego, rozeznawanie jej i pójście za nią (po ewentualnej konsultacji z kierownikiem duchowym lub nawet z biskupem) jest podstawowym zadaniem Moderatora i innych kapłanów we Wspólnocie, która chce pozwolić się prowadzić Duchowi do zbawienia. Kapłani powinni ufać, że tylko dzieła Boże cechuje szczególna owocność i skuteczność. Stąd nie należy się ich obawiać, nawet za cenę wielkiej uciążliwości. Wreszcie kapłani mają ochraniać Wspólnotę i jej dzieła, również w tej sprawie wsłuchując się w głos Boga.

Formacja kapłanów

Kapłani mają starać się wraz z powierzonymi im wiernymi najpierw szukać Królestwa Bożego i Bożych planów. Trzeba, aby do tego przygotowywali się przez ciągłe studium Pisma św. i duchowości, szczególnie doktorów Kościoła w tej dziedzinie takich, jak św. Teresa od Jezusa i św. Jan od Krzyża, a także przez życie modlitwy i osobistą zażyłość z naszym Panem.

Mają nie poprzestawać na szukaniu światła tylko w zdobywanej wiedzy, ale też w Bożych natchnieniach korzystając z charyzmatu święceń i innych charyzmatów, którymi Bóg ich obdarza.

Kapłani winni pamiętać, że najbardziej przyczyniają się do uświęcenia innych, gdy sami wzrastają w świętości i ze swego kapłańskiego życia składają Bogu ofiarę miłą, zjednoczoną z jedyną ofiarą Jezusa Chrystusa.

Szczególnym wzorem i patronem kapłanów we Wspólnocie jest św. Józef. Będąc człowiekiem sprawiedliwym, nie chciał zniesławienia Maryi, która poczęła z Ducha Świętego. Po pouczeniu przez Boga nie boi się wziąć do siebie Matki i Jej Dziecięcia, które zbawi lud. W sytuacji zagrożenia ze strony Heroda ochrania Dziecię i prowadzi na bezpieczne miejsce. Podobna postawa powinna cechować kapłanów Wspólnoty, którzy mają być najpierw ludźmi sprawiedliwymi, którzy będą szukać sprawiedliwości i woli Bożej, a nie swych interesów i bezpieczeństwa dla siebie. Mają dbać o to, aby Wspólnota nie była zniesławiona, a jednak mają odważnie słuchać Boga i rozpoznawać dzieła, które są  z Ducha Świętego, i nie bać się ich podejmować, nawet gdyby zdawały się po ludzku szaleństwem. Podejmowanie inspiracji Ducha Świętego, rozeznawanie jej i pójście za nią (po ewentualnej konsultacji z kierownikiem duchowym lub nawet z biskupem) jest podstawowym zadaniem Moderatora i innych kapłanów we Wspólnocie, która chce pozwolić się prowadzić Duchowi do zbawienia. Kapłani powinni ufać, że tylko dzieła Boże cechuje szczególna owocność i skuteczność. Stąd nie należy się ich obawiać, nawet za cenę wielkiej uciążliwości. Wreszcie kapłani mają ochraniać Wspólnotę i jej dzieła, również w tej sprawie wsłuchując się w głos Boga.

Lektury zalecane do osobistej formacji:

 
Garigou-Lagrange, Trzy okresy życia duchowego

o.Maria Eugeniusz od Dz.Jezus, Chcę widzieć Boga, Kraków 1998

Św. Katarzyma ze Sieny, Dialog o Bożej Opatrzności

W.Cyran, Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie

W.Cyran, Powołanie. Pojęcie, rozeznanie i kierownictwo duchowe

D.Wider, Duchowość dla wszystkich, Kraków 2001

Teologia biblijna, szczególnie tradycji prorockich i Nowego Testamentu

L.Stachowiak, Prorocy-Słudzy Słowa

J. Gnilka, Jezus z Nazaretu

J. Gnilka, Paweł z Tarsu

J. Gnilka, Teologia Nowego Testamentu

A.Dalbesio, Duch Święty w Nowym Testamencie, w Kościele, w życiu chrześcijańskim, Kraków 2001

J. Kudasiewicz, Matka Odkupiciela. Kielce 1996

J. Kudasiewicz, Odkrywanie Ducha Świętego, Kielce 1998

A. Jankowski, Kerygmat w Kościele apostolskim. Nowotestamentowa teologia głoszenia słowa Bożego, Częstochowa 1989

A. Jankowski, Królestwo Boże w przypowieściach

R. Schnackenburg, Nauka moralna Nowego Testamentu

K. McDonnell, G.T.Montague, Inicjacja chrześcijańska a chrzest w Duchu Świętym

A. Zwoliński, To już było, Kraków 1997

G. Amorth, Wyznania egzorcysty. Nowe wyznania egzorcysty. Egzorcyści i pscyhiatrzy

 
Wstęp do rytuału egzorcyzmów

W. Cyran, Modlitwa o uwolnienie a egzorcyzm

 
Teologia ewangelizacji i charyzmatów

 
Kierownictwo duchowe:

Szukanie woli Bożej

Życiorysy świętych

Katolicki Komentarz Biblijny, Warszawa 2001 (Vocatio)

Międzynarodowy Komentarz do Pisma Świętego, Warszawa 2000 (Verbinum)

X.Leon-Dufour, Słownik Teologii Biblijnej    (- szersze hasła na temat pojęć teologicznych biblijnych)- F.Rienecker, G.Maier, Leksykon biblijny, Warszawa 2001  (Vocatio) (-solidne zwięzłe definicje pojęć biblijnych)